Θεωρείται ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει παίξει στα Ελληνικά γήπεδα.Το 2003 ψηφίστηκε ως ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 χρόνων.
Με αφορμή το μεθαυριανό παιχνίδι Ηρακλή - ΠΑΟΚ, ο νους μου πήγε αμέσως στο μεγάλο Βάσια, τον Νουρέγιεφ των γηπέδων, τον παίκτη που πήγαινες να τον δεις ανεξάρτητα ποια ομάδα υποστήριζες.
Τότε που ο Ηρακλής ήταν μια μεγάλη και σοβαρή ομάδα, μια διαφορετική ομάδα με ωραίο και ήσυχο κόσμο και δεν είχε καμιά σχέση με τη σημερινή θλιβερή εικόνα των κομπλεξικών της αυτόνομης θύρας 10 που ζουν μέσα από το φάντασμα του ΠΑΟΚ.
Πριν σας καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία για μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή που πέρασε απο τα Ελληνικά γήπεδα, πάρτε μια γεύση από τη μαγεία του τεράστιου Βάσια, ενός ανθρώπου που ποτέ κάποιος δεν έχει πει κάτι αρνητικό για το χαρακτήρα και το ήθος του.
Και είχα την τύχη να τον γνωρίσω απο κοντά, στα φοιτητικά μου χρόνια γιατί έμενα δίπλα στο προπονητήριο (προπονητήριο της κακιάς ώρας, γεμάτο χώμα, λακούβες και πέτρες) του Ηρακλή, στους Χορτατζήδες. Καθόμασταν με τις ώρες και παρακολουθούσαμε το μεγάλο Βάσια να
μαγεύει σε κάθε του κίνηση ακόμη και στις προπονήσεις. Μάλιστα, μια φορά έτυχε να παίξουμε και αντίπαλοι. Αντίπαλοι, τρόπος του λέγειν, αφού τότε τα πράγματα στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ήταν τραγικά, οι ομάδες δεν είχαν τα σημερινά μέσα.
Εκείνη την ημέρα, δεν ξέρω για ποιο λόγο, ο Ηρακλής δεν έβρισκε γήπεδο για προπόνηση και ήρθε στο Πανεπιστημιακό γυμναστήριο (κάτω απο το Καυτατζόγλειο) την ώρα που εμείς είχαμε μάθημα ποδοσφαίρου στο ΤΕΦΑΑ και παίξαμε διπλό.
Ακόμη στο νου μου είναι αποτυπωμένη η αίσθηση από την αέρινη κίνησή του με τη μπάλα στο πόδια, να περνά δίπλα μου και 'γω να προσπαθώ να τον πλησιάσω.
Ο μεγάλος Βάσια ήρθε στην Ελλάδα το 1975, παιδί πολιτικών προσφύγων απο την Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης. Απο την πρώτη στιγμή, θυμάμαι, έκανε εντύπωση σε όλους η απίστευτη τεχνική του κατάρτιση, το ποδοσφαιρικό του ταλέντο
Το πρώτο μεγάλο μπαμ του Βάσια ήταν ο τελικός κυπέλλου του 1976 με τον Ολυμπιακό που έληξε 4-4 στην κανονική διάρκεια και το κατέκτησε στα πέναλτι ο Ηρακλής. Στην πραγματικότητα το κέρδισε μόνος του αφού ο Ηρακλής τότε είχε μετριότατους ποδοσφαιριστές.
Ο Βασίλης Χατζηπαναγής, στην ποδοσφαιρική του καριέρα, ήταν πολύ άτυχος γιατί την εποχή που έπαιζε ποδόσφαιρο, τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών με τις ομάδες ήταν ιδιαίτερα σκληρά, κυριολεκτικά οι ποδοσφαιριστές ήταν σκλάβοι των ομάδων. Για να φύγεις απο την ομάδα σου έπρεπε να κλείσεις 12 χρόνια, μέχρι τότε η ομάδα σε "έδενε" στην κυριολεξία και δε μπορούσες να κάνεις τίποτε απο αυτό που ήθελαν οι ιδιοκτήτες των ομάδων.
Τον Βάσια, όπως ήταν φυσικό, τον ζήτησαν μεγάλες ομάδες. Ο Ηρακλής όμως δεν τον παραχώρησε παρά το γεγονός ότι οι ομάδες αυτές έδιναν χρυσάφι για να τον αποκτήσουν. Μπορεί ο Ηρακλής να ήταν την εποχή εκείνη πρωταγωνιστής, να διεκδικούσε και πρωτάθλημα κάποιες φορές, δεν βγήκε όμως ποτέ στην Ευρώπη αφού έβγαιναν τότε μονάχα 2 ομάδες.
Έτσι, ο άτυχος Βασίλης πρόλαβε να παίξει μόνο στο τέλος της καριέρας του Ευρωπαϊκό παιχνίδι με αντίπαλο τη Βαλένθια.
Ο πρώτος αγώνας στη Θεσσαλονίκη (ήμουν) έληξε 0-0, ο επαναληπτικός 2-0 υπερ των Ισπανών. Ο Βάσια στο πρώτο παιχνίδι ήταν η σκιά του εαυτού του, βαρύς, γερασμένος πια.
Για την διεθνή του καριέρα, άτυχος φάνηκε και στην περίπτωση της Εθνικής Ελλάδας αφού πρόλαβε να παίξει μόλις ένα φιλικό παιχνίδι καθώς του απαγορεύτηκε η συμμετοχή του στην Εθνική ομάδα με τη δικαιολογία ότι έπαιξε σε όλες τις εθνικές ομάδες της Σοβιετικής Ένωσης.
Κορυφαία ποδοσφαιρική του στιγμή ήταν η συμμετοχή του στη μικτή κόσμου δίπλα στους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου, η μόνη πραγματικά τιμητική, για την αξία του, διεθνής διάκριση.
Το μόνο καλό για τον Βάσια ήταν που η ομάδα του Ηρακλή γνώρισε, για τα δεδομένα της, απίστευτη επιτυχία την εποχή που έπαιξε στην ομάδα ο Χατζηπαναγής. Ο Ηρακλής απέκτησε άλλο όνομα, έγινε η πιο συμπαθής ομάδας της Ελλάδας που έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο και πήγαιναν στο γήπεδο για να τη δουν. Και πήγαιναν όχι μόνο για τον Χατζηπαναγή αλλά και για κάποιους άλλους σπουδαίους παίκτες. Τέτοιοι τεράστιοι ποδοσφαιριστές που έπαιαξαν στην ομάδα, δίπλα στον Βάσια ήταν οι Λάκης Παπαϊωάννου, Σάββας Κωφίδης, Αντωνίεβιτς, Ζούντμπι.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε βίντεο από τηλεοπτικά αφιερώματα στον σπουδαίο αθλητή, άνθρωπο και ποδοσφαιριστή Βασίλη Χατζηπαναγή.
Αξίζει να τα δείτε και να γνωρίσετε ένα ποδοσφαιριστή που αν έπαιζε σήμερα θα ήταν εφάμιλλος του Λιονέλ Μέσι και του Κριστιάνο Ρονάλντο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου